مهدی جان شرمنده ایم
برای دیدن رویت دلم مهیا نیست، میان صحن دو چشمم برای تو جا نیست
ز بس که خانه ی یاران به رنگ دنیا شد، دگر برای تو جایی به غیر صحرا نیست