سالروز شهادت امام باقر(ع)
هفتم ذی الحجه سال 114 هجری قمری سالروز شهادت امام باقر(ع)
نام امام باقر (ع)در تورات می گویند نام امام باقر در
تورات آمده است آیا این مطلب صحیح است؟پاسخ: با تحقیقاتی که در برخی از متون کتب
تورات انجام شد، به این مطلب دست نیافتیم که نام امام باقر(ع) در آنها آمده باشد؛
ولی در روایات اسلامی آمده است که نام امام در تورات آمده است. از جمله رسول خدا
خطاب به جابر این عبدالله انصاری فرمود: « زنده می‌مانی و فرزندم محمد بن علی بن
حسین بن علی بن أبی طالب را که نامش در تورات باقر است درمی‌یابی. هنگامی که او را
دیدی سلام مرا برسان» (1)
به نظر می‌رسد نام امام باقر(ع) در تورات اصلی که تحریف نشده است، وجود داشته
باشد، ولی در تورات تحریف شده که فعلاً در اختیار ما می‌باشد، نام امام حذف شد باشد.
وصیت به عزاداری
چرا امام باقر(ع) وصیت نمود که پس از شهادت ده سال در منی برای او مجلس عزا بر پا کنند؟پاسخ:امام صادق(ع) از پدرش، امام باقر(ع) نقل می کند: ""برای من ده سال در منی و در ایام منی عزاداری کنید"".به گونه ای مشخص نمی توان گفت علت عزاداری در منی چیست و چرا حضرت چنین وصیت نمود، ولی عزاداری با دو هدف عمده صورت می گیرد:یکم: حفظ یاد و خاطره ها: برای شخصیت ها بعد از سال ها عزاداری کرده و سالگرد می گیرند، تا یاد و خاطره آن ها در اذهان باقی مانده و نسل های بعد به ابعاد شخصیت آنان آشنا شوند. البته عزاداری ها خود پیام های دیگر، مانند: الگو دهی و بررسی ابعاد شخصیتِ افراد را در پی دارد.دوم: مبارزة سیاسی: امام باقر(ع) با سفارش خود مبنی بر عزاداری در منی، در حقیقت مبارزه سیاسی علیه رهبران ستمگر را ادامه داد. اوضاع سیاسی و اجتماعی عصر امام باقر(ع) حکایت از آن دارد که بر شیعیان ستم روا رفتهو حاکمان اموی، به ویژه هشام بن عبدالملک از هیچ جنایتی علیه امام و شیعیان اجتناب نمی کردند، از این رو امام (ع)عملاً با تربیت شاگردان و بیان معارف دین، از مذهب پاسداری نموده، علیه ستمگرا مبارزه نمود. یکی از راهکارهای مهم ادامة مبارزه تدوین وصیت نام و سفار ب عزاداری بود.امام باقر(ع) با این وصیت عملاً مبارزة سیاسی خویش را ادامه داد. این راهکار بسیار مناسب بود، زیرا در ایام حج مسلمانان به منی رفته، با ابعاد شخصیت امام باقر(ع) آشنا شده ، این پرسش را مطرح می کردند که چرا امام را به شهادت رساندند؟ چرا برای حضرت در ایام حج در منی عزاداری شود؟
1) شیخ صدوق، کمال‌الدین، ج 1، ص 319 و علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 36، ص 386.
ای آشنای غربت جمعه غروب کن
ای آشنای غربت جمعه غروب کن
یک مرتبه زکوچه ماهم غروب کن
یک شب بروی بال قنوت نمازما
ای خواهش قدیمی آقاظهورکن
دلم به وسعت دنیاگرفته آقاجان
دلم به وسعت دنیاگرفته آقاجان
ازاین زمانه ازاینجا گرفته آقاجان
هزارسال نگاه شکسته مادر
برای چشم تواحیاءگرفته آقاجان
مراکویرفراقت ترک ترک کرده
دلم بهانه دریاگرفته آقاجان
کجاست جزیره خضراءمن نمی دانم
جمعه ام را ندبه ی جان می کنم
جمعه ام را ندبه ی جان می کنم
دیده ام را خیس باران می کنم
چشم خود را هر مکانی، یوسفا!
بین راه مصر و کنعان می کنم
صیف و پاییز و بهارانم یکی است
بی تو، در چشمم زمستان می کنم
در خیالم روز و شب در مقدمت
کوچه ی دل را چراغان می کنم
چون که جرمم حائل ما و شماست
توبه از کل گناهان می کنم
این بود عهدم که دیگر هر چه را
امر فرمایی بکن، آن می کنم
در تمام فصل سرد انتظار
جان خود را گرم قرآن می کنم
میل نفسانی، هوسهای دنی
جمله را مذبوح ایمان می کنم
با ندایت: یا لثارات الحسین
یاد یاران و شهیدان می کنم
بهر همواری راهت، هر قدم
در ره پیر جماران می کنم
بعد از آن خورشید جاویدم کنون