امام مهدی علیه السلام

امام مهدی علیه السلام

ـ فی زِیارَةِ النّاحِیَةِ ـ: فَلَئِن أخَّرَتنِی الدُّهورُ، وعاقَنی عَن نَصرِکَ المَقدورُ، ولَم أکُن لِمَن حارَبَکَ مُحارِبا، ولِمَن نَصَبَ لَکَ العَداوَةَ مُناصِبا، فَلَأَندُبَنَّکَ صَباحا ومَساءً، و لَأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّموعِ دَما، حَسرَةً عَلَیکَ وتَأَسُّفا عَلى ما دَهاکَ وتَلَهُّفا، حَتّى أموتَ بِلَوعَةِ المُصابِ، وغُصَّةِ الاِکتِیابِ .

ـ از زیارت ناحیه ـ: اکنون که روزگار ، مرا عقب آورده و تقدیر ، مرا از یارى دادن به تو باز داشته و نبوده‌ام تا با جنگجویان با تو بجنگم و در برابر برافرازندگان پرچم دشمنى با تو، بِایستم، پس هر صبح و شام بر تو مى‌نالم و به جاى اشک، از دیده خون مى‌افشانم، از سرِ حسرت و تأسّف بر تو و افسوس خوردن بر گرفتارى‌هایى که به تو رسیده، تا آن گاه که از سوز مصیبت و غم فقدانت جان سپارم.

المزار الکبیر : ص 501 ح 9

ای کاش این زحمات را در راه امام زمان انجام میدادم

ای کاش این زحمات را در راه امام زمان انجام میدادم

تأسّف مرحوم حاج شیخ حسنعلی نخودکی در رابطه با انجام عبادات و اوراد و ختومات

آقای سید مرتضی مجتهدی سیستانی می نویسد:

مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی (معروف به نخودکی) از دوران کودکی به عبادات و ریاضت ها اشتغال داشته و زحمات فراوان و طاقت فرسایی را برای رسیدن به اهداف بلند روحی متحمل شده بودند که فوق العاده مهم و پر زحمت بوده است.

(تا جایی رسید که با یک نفسی و ذکری و... مریض شفا می دادند و ... )

آن بزرگوار هر چه ذکر و ورد و ختم و نماز و آیات قرآنی که در مدت عمر خود از کودکی انجام داده بودند را یادداشت کرده و در کتابی جمع آوری نمودند؛

و چون در این کتاب رازها و نکات مهمی وجود داشت، صلاح نمی‌دانستند که آن را در اختیار همگان قرار دهند، به همین جهت آن را مخفی نگه داشتند و در دسترس افراد قرار نمی دادند.

مرحوم پدرم در ارتباط با آن کتاب می فرمودند:

مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی در اواخر حیات خود آن کتاب را به مرحوم آیت الله حاج سید علی رضوی دادند.

مقصود از نقل این جریان، نکته مهمی است که مرحوم حاج شیخ در آخر آن کتاب مرقوم فرموده اند.

نکته ای که باید درس مهمی برای همه کسانی که در راه معنویات و سیر و سلوک شرعی سعی می کنند.

نکته مهم مطلب اینجاست:

آنچه ایشان در آخر کتاب خود نوشته اند این است:️

ای کاش این اذکار و ختومات و این وردها و زحمات را در راه نزدیک شدن و تقرب به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف  انجام می‌دادم.

(و ای کاش ما هم تمام تلاشمان را در راه تعجیل در فرج حضرت قرار دهیم)

منابع:

سند مطلب کتاب صحیفه مهدیه

کتاب نشان از بی نشانها زندگی نامه شیخ حسنعلی اصفهانی ( نخودکی )

شرکت امام زمان در مجالس عزای سالار شهیدان

شرکت امام زمان در مجالس عزای سالار شهیدان

پرسید: دیشب کجا بودی؟

عرض کرد:

کسی خبر آورد از رویت هلال محرم،

یکی از دوستان شما مجلس عزا گرفته بود،

مهمان مجلس او شدم،

برای گریه بر جدّ غریبتان حسین علیه السلام.

امام دعایش کرد و فرمود:

 وقت بیرون آمدن، مقابل درب خانه کسی را ندیدی؟

گفت:

دیدم، ولی نشناختمش.

شب بود و هوا تاریک!

امام صادق علیه السلام فرمود:

 من بودم آنکه دیدی و نشناختی!

عرض کرد:

پس چرا نیامدید، تا صدرنشین مجلس عزا باشید؟!

فرمود:

خواستم وارد شوم، ولی دیدم که

رسول خدا، امیرالمومنین و حضرت زهرا  علیهم السلام در صدر مجلس حاضرند و اشک میریزند.

برگرفته از احرام محرم، ص ۵۰ (به نقل از ثمرات الاعواد، ج۱، ص۱۱۶)

مهدیِ امروز همان حسینِ دیروز است

مهدیِ امروز همان حسینِ دیروز است

بدون شک یاری امام معصوم و خدمت به او از بزرگترین توفیقات الهی است

در این میان یاری امام حسین (ع) به قدری عظمت دارد که امام زمان (ع) در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جد بزرگوارشان می‌گویند:

اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و مقدّرات، از یاری و نصرت تو [در روز عاشورا] باز داشت، هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه می‌کنم و به جای قطرات اشک، بر تو خون می‌گریم

آرزوی همه ما هم این است که ای کاش روز عاشورا در رکاب ارباب بودیم و در آغوش ایشان به شهادت می رسیدیم. به همین دلیل در زیارت وارث خطاب به امام حسین (ع) عرض می‌کنیم:

یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً: ای کاش با شما بودم و به رستگاری بزرگ می‌رسیدم.

خدمت به امام زمان (ع) و یاری ایشان هم به اندازه یاری امام حسین (ع) عظمت دارد. از کلام امام صادق (ع) می توان این مفهوم  را دریافت که فرموده‌‌اند:

اگر او [مهدی] را درک می‏ کردم، همه عمر را با خدمت‏گزاری او سپری می‌کردم. (بحارالانوار، ج ۵۱ ص ۱۴۸)

اگر می خواهیم ببینیم در آرزویی که برای یاری امام حسین (ع) می کنیم صادق هستیم یا نه؛ باید ببینیم امروز چقدر به امام زمانمان خدمت می‌کنیم؟

آری .....

مهدیِ امروز همان حسینِ دیروز است

آیت الله بهجت (ره)

آیت الله بهجت (ره)

آیا حضرت صاحب عجل الله تعالی فرجه الشریف که از دست دشمن‏‌ها در پشت پرده‏ غیبت است،از دوستانش هم غافل است که هر چه بر سرشان آمد،آمد؟این خیال ها از ضعف ایمان است.آیا میشود که حضرت جهت حقانیت مذهب را تقویت و تأیید نکند؟خدا میداند آن حضرت تا به حال چه کرده و چه می کند.

چقدر فرق است بین کسی که او را «عَینُ الله‏ الناظِرَة؛چشم بینای خدا»،و این مجلس ما را در محضر او میداند،و یقین دارد که حدود و اندازه‏ همه‏ کلمات و... نزد آن حضرت از واضحات است،و کسی که چنین فکر نمیکند...