یاد امام حسین در نخستین کلام حضرت مهدی در حین قیام جهانی
در کتاب «إلزام الناصب فی إثبات الحجة الغائب(عج)، روایتی را از کتابی با نام «الموائد» اینگونه نقل میکند:
زمانی که قائم آل محمد ظهور کند، ما بین رکن و مقام می ایستد و پنج ندا می دهد:
«اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الاِمام القائِم ; آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم»
«اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الصَّمصامُ المُنتَقِم; آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده»
«اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً; بیدار باشید ای اهل عالم، همانا جد من حسین را تشنه کام کشتند»
«الا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین طَرَحُوهُ عُریاناً; بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را برهنه روی خاک افکندند»
«اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین سَحَقُوهُ عُدواناً; آگاه باشید ای جهانیان که جدّ من حسین را از روی دشمنی به خاک و خون کشاندند.»
آری اولین کلام حضرت مهدی(عج)، ذکر از سید و سالار شهیدان(ع) است که همواره یاد او، در دل هر انسان آزاد مرد و طالب حقی زنده است و این مصیبت عظمی که بر اهل اسلام و همه ی آسمانها سنگینی میکند، با ظهور فرزندش و انتقام خون مطهرش از دشمنان، قدری تسلی می یابد. هرچند حرارت و سوزش مصیبت عاشورای حسینی تا قیام قیامت پابرجاست.
و از طرفی این فرازهای روشن میکند که استقرار صلح جهانی و حاکمیت عدل در گستره جهان بشریت، از وادی سرخ عاشورای حسینی و معارف معلّای آن می گذرد.
إلزام الناصب فی إثبات الحجه الغائب، ج۲، ص۲۳۳