سعادتمندان‌ حقیقی

سعادتمندان‌ حقیقی

جاذبه‌های دنیایی دل آنان را نمی‌لرزاند، زیرا نَفس خود را مهار زده و با مهار آن خود را به سوى بندگى حق مى‌برند.*۱ اهل دنیا را می‌نگرند که مرگِ بدن‌ها را بزرگ می‌شمارند امّا در نظر آن‌ها مرگِ دل‌های زنده‌ها بزرگتر است،*۲ چراکه می‌دانند آسایش دنیا بی‌دوام، سختی‌هایش بی‌پایان و بلاهایش دائمی است و (دنیا) بخشنده‌ای بازپس‌گیرنده و پوشنده‌ای برهنه‌کننده است.

زمزمهٔ «بار خدایا! دنیادوستی را از قلب من خارج کن.»*۳ وِردِ همیشگی زبانشان است. آن‌ها خوشبختی را در آرامش دیگران می‌‎یابند؛ نعمت‌های دنیایی را برای آسایش دیگران می‌خواهند اما خود با دنیا و زرق و برق آن در ستیزند. امام صادق در مورد ساده‌زیستی امام زمان و یارانش فرمودند: «به خدا سوگند، او جامه‌ای درشت می‌پوشد و خوراک خشک و ناگوار می‌خورد.»*۴

 امام زمان از یاران خود تعهد می‌گیرد که همین راه و روش را عملی کنند و آن‌ها نیز در این مسیر بر عهد و پیمانی که با امام خود بسته‌اند، پایبندند. حالا خود را در آینۀ سیرۀ یاران حضرت نگاه کن. آیا سبک زندگی‌ات به سبک زندگی یاران حضرت شبیه است؟

 ۱. نهج‌البلاغه، خطبۀ ۲۳۷

۲. نهج‌البلاغه، خطبۀ ۲۳۰

۳. فرازی از دعای ابوحمزه‌ثمالی

۴. بحارالانوار ،ج ۵۲، ص ۳۵۴