روایت یک داستان واقعی!
روایت یک داستان واقعی!
چند روز پیش کیف مدرسه‌ای پسر و دخترم رو دادم برای تعمیرات. نو بودند ولی بند حمایل و یکی از زیپ‌های هرکدوم خراب شده بود. کاغذ رسید رو از تعمیرکار تحویل گرفتم و قرار شد یکی دو روزه تعمیرشون کنه و تحویلم بده.
دو روز بعد، حدود ساعت ۱۱ شب برای تحویل کیف ها مراجعه کردم. هر دو تا کیف تعمیر شده بودند. کاغذ رسید رو تحویل دادم و خواستم هزینه تعمیر رو بپردازم که تعمیرکار به من گفت: «شما میهمان امام زمان هستید! هزینه نمی گیرم، فقط یه تسبیح صلوات نذر ظهورش بخونید!»
از شنیدن نام مولا و آقایمان، کمی جا خوردم!
گفتم: «تسبیحِ صلوات رو حتما می‌خونم، ولی لطفا پول رو هم قبول کنید! آخه شما زحمت کشیده‌اید و کار کرده‌اید.» گفت: «این نذر چند سال منه. هر صدتا مشتری، پنج تای بعدیش نذر امام زمانه!»
بعد هم دسته‌ی قبض‌هاش رو به من نشون داد. هر از چندگاهی روی ته‌فیشِ قبض‌ها نوشته شده بود: «میهمان امام زمان!» گفت این یه نذر و قراردادیه بین من و امام زمان و نفراتی که این قبض ها به اونا بیفته؛ هرکاری که داشته باشن، مجانی انجام میشه فقط باید یه تسبیح صلوات نذر ظهور آقا بخونن!
اصرار من برای پرداخت هزینه، فایده نداشت! از تعمیرکار خداحافظی کردم، کیف‌ها رو برداشتم و از مغازه اومدم بیرون. اون شب رو تا مدت‌ها داشتم به کار ارزشمند و جالب این تعمیرکارِ عزیز فکر می‌کردم...
به این فکر کردم که اگر همه ما ها در همین حد هم که شده برای ظهور قدمی برداریم، چه اتفاق زیبایی برای خودمون و اطرافیانمون میافته! من تصمیمم رو گرفتم. اولین قدم این بود که این عمل خداپسندانه رو برای دیگران هم نقل کنم.
ما برای امام زمان چه کاری کردیم؟
به امید تعجیل در ظهورش صلوات
/ انامجنون الرقیه سلام الله علیها]
#عهد_جانان #شعر_انتظار
#عهد_جانان #شعر_انتظار
سیراب و سراب فرقشان یک حرف است
رفع عطش جهان، به آن یک حرف است
«عجل فرجه» کنار ندبه یعنی
حرف دل هر جمعه همان یک حرف است
شاعر: نجمه‌سادات هاشمی
عکس: #ارسالی_مخاطبان
مسجد مقدس جمکران:
روزی تو خواهی آمد
روزی تو خواهی آمد
در شب معراج نور امام زمان عجل‌الله‌فرجه به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نشان داده شد و خطاب آمد:
هَذَا الْقَائِمُ الَّذِی یُحَلِّلُ حَلَالِی وَیُحَرِّمُ حَرَامِی وَبِهِ أَنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِی وَهُوَ رَاحَةٌ لِأَوْلِیَائِی.
و این ایستاده کسى است که حلال مرا حلال و حرام مرا حرام مىکند و به توسط او از دشمنانم انتقام خواهم گرفت و او مایۀ راحتی دوستان من است.
کمال الدین: ج ۱، ص ۲۵۳