چه انتظار عجیبی!
تو بین منتظران هم،
عزیز من،
چه غریبی!
عجیب تر که چه آسان،
نبودنت شده عادت،
چه بی خیال نشستیم
نه کوششی نه وفایی
فقط نشسته و گفتیم:
خدا کند که بیایی ...!