دلنوشته_مهدوی
من با شما حرف میزنم و شما؛
لبخند میزنید
ودلم میلرزد مثل نسیم وبرگهای تازه روییده ی بهار
آری که ایمانم به لطف خوش شما جان.میگیرد انگار شکوفه ها و درختهای سیب
پروانه پروانه در هوایتان بیقرارم و مشتاق
دقیقا همان شگفتیِ عمقِ قلبم وقتی بیادتان رنگ آسمان میگیرد
اشکهایِ امیدها وآرزوهایم
یا صاحب الزمانم (عج) ،شما مهربانتر از این حرفهایید
که بگویم نه.نمیشود و من گنهکارم
شما خودتان همین حالا هم قشنگگ نگاهتان حالتِ بیا دارد
یعنی که از من یقین و از شما چراغِ هدایت
تا نیایی گره از کار بشر وا نشود
درد ما جز به ظهور تو مداوا نشود
منتظران ظهور
montazerane_zohoor