عهد_جانان
تو آرامی، تو آشوبی، تو خوبی
تو میآیی که زشتی را بروبی
تو چون ماهی، ولی کاهش نداری
تو خورشیدی، ولیکن بیغروبی
شعر: قیصر امین پور/ عکس: رضا رمضانی
مسجد مقدس جمکران:
Jamkaran_ir
امام_زمان_عج
گفتم:یا صاحب الزمان بیا
گفت: مگر منتظری
گفتم:بله آقا #منتظرم
گفت: چه انتظاری نه ڪوششی نه تلاشی
فقط میگویی آقا بیا
گفتم: مگر بد است آقا
گفت: به جدم حسین هم گفتن بیا
اما وقتی آمد ڪشتنش
گفتم : پس چه ڪنیم
گفت: مرا بشناسید
گفتم: مگر نمیشناسیم
گفت : اگر میشناختید ڪه این طور #گناه نمیڪردید
گفتم : آقا تو ما را میبخشی ؟
گفت: من هر شب برای شما تا صبح گریه میڪنم
گفتم : آقا چه ڪنم به تو برسم؟
گفت: ترڪ محرمات ؛
انجام واجبات ؛
همین ڪافیست ...
ألـلَّـھُمَ عجــِّلْ لِوَلــیِـڪْ ألفـرَج
حدیث_انتظار
عطوه، زیدی مذهب بود. وی مریض شد و مرضش طوری بود که اطباء از علاج آن عاجز بودند. در ضمن از ما ـ پسران خود ـ به جهت این که شیعه دوازده امامی بودیم آزرده بود و مکرر میگفت: من شما را تصدیق نمیکنم و به مذهبتان روی نمیآورم، مگر وقتی که صاحب شما مهدی علیه السلام بیاید و مرا از این مرض نجات دهد.
اتفاقاً شبی در وقت نماز عشاء ما همه یک جا جمع بودیم. ناگهان فریاد پدر را شنیدیم که میگوید: بشتابید. وقتی با سرعت به نزدش رفتیم، گفت: بدوید و صاحب خود را دریابید، که همین لحظه از پیش من بیرون رفت. ما هر قدر دویدیم کسی را ندیدیم.
برگشتیم و سؤال کردیم: جریان چیست؟ گفت: شخصی به نزد من آمد و گفت: ای عطوه. گفتم: تو کیستی؟ فرمود: «من صاحب الزمان و امام پسرانت هستم؛ آمده ام تو را شفا بدهم.» بعد از آن دست دراز کرد و بر موضع درد کشید و من چون به خود نگاه کردم اثری از آن ناراحتی ندیدم.
بعد از آن سید عطوه علوی مدتهای مدیدی زنده بود و با قوت و توانایی زندگی کرد. (اثباه الهداه، ج ۷، ص ۳۵۴ و نجم الثاقب، ص ۳۲۹).
مسجد مقدس جمکران:
jamkaran_ir
روایت_انتظار
حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه:
فلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِء مِنْکُمْ بِما یُقَرَّبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْیَتَجَنَّبْ ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهِیَّتِنا وَ سَخَطِنا، فَإِنَّ امْرَأً یَبْغَتُهُ فُجْأَةً حینَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَةٌ، وَ لا یُنْجیهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلى حَوْبَة:
هر یک از شما باید به آنچه که او را به دوستى ما نزدیک مىسازد، عمل کند و از آنچه که خوشایند ما نبوده و خشم ما در آن است، دورى گزیند، زیرا خداوند به طور ناگهانى انسان را مىگیرد، در وقتى که توبه برایش سودى ندارد و پشیمانى او را از کیفر ما به خاطر گناهش نجات نمىدهد.
بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۶
مسجد مقدس جمکران:
Jamkaran_ir
حدیث_انتظار
در روایات آمده است: مَنْ ماتَ مِنْکُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهذَا الأَمْرِ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ فی فِسْطاطهِ قالَ : ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قالَ : لا بَلْ کَمَنْ قارَعَ مَعَهُ سَیْفَهُ قالَ: لا وَ اللهِ الاّ کَمَنِ اسْتَشْهَدَ مَعَ رَسُولِ اللهِ،صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس از شما که منتظر این امر باش، بمیرد همانند کسی است که با حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه در خیمه اش مانده.
سپس اندکی درنگ کرد و آنگاه فرمود: نه، بلکه همچون کسی است که با شمشیر خود در خدمتش جهاد کرده. پس از آن فرمود: نه به خدا قسم، مانند کسی است که در رکاب حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به فیض شهادت رسیده باشد./ مستدرک سفینه البحار، ج ۱، ص ۸۹
مسجد مقدس جمکران:
Jamkaran_ir