مولای من
شالے سیاه به دورِ گردن
بُغضے بے قرار دارد !
میانِ همه ےِ نام ها اِبنُ الزهرا ڪه صدایَش ڪُنے ، ویژه نظر مے ڪُند !!
پسر است و روےِ مادر حساس . . .
حال تو فڪرش را بُڪُن ڪه هر سال فاطمیه ڪه میشود ، تمامِ واقعه مو به مو مرورِ دیده هاےِ به نَم نشسته اش میشود !
از ڪوچه ےِ بنے هاشم گرفته
تا صداےِ دُردانه ےِ پیامبر میانِ دیوار و دَر
وسطِ آتش ...
روضه خوان ڪه روضه میخواند ، سخت ڪه میشود و
آه ڪه بُلند میشود و
سینه ڪه از اوجِ مصیبت به درد می آید و سنگین میشوَد ،
بی هوا به یادَش می اُفتم ...
یادَش به حرف می آورد زبانم را تا بگویَم جانم فداےِ تویے ڪه تمامِ روضه را شاهدے ...
فداےِ چشمهاےِ تو آقایے ڪه دست به زانو گرفته اے و گریه میڪُنے ...
اے مهدےِ فاطمه
میگویَم و تا آخر، دلم پیشِ چشم هاےِ به خون نشسته ے او زار میزنَد ...
روضه میخواند برایَم ؛
پسرها عجیب مادرے اند
اللهم عجل لولیک الفرج
Be_Sooye_Zohoor